تبدیل LMIA به نامزدی استانی؛ چه زمانی به‌صرفه است؟

اگر در مسیر مهاجرت به کانادا با یک پیشنهاد شغلی واقعی پیش می‌روی و کارفرما برایت LMIA گرفته، احتمالاً این سؤال را داری: «می‌توانم این موقعیت را به نامزدی استانی (PNP) تبدیل كنم تا شانس اقامت دائم بالا برود؟» از نظر حقوقی، چیزی به‌نام «تبدیل مستقیم» وجود ندارد؛ LMIA سندی است که نشان می‌دهد بازار کار کانادا به نیروی خارجی نیاز دارد و کارفرما نتوانسته فرد واجد شرایط کانادایی پیدا کند. اما همین LMIA و وضعیت اشتغال شما، در بسیاری از استان‌ها دقیقاً همان پیش‌نیازی است که مسیر نامزدی استانی را برایتان باز می‌کند (به‌ویژه در استریم‌های Employer/Job Offer). به‌بیان ساده: LMIA «بلیت ورود» به چند استریم استانیِ کارفرما-محور است، نه کل خود نامزدی.

نکته‌ی بسیار مهم ۲۰۲۵ این است که از ۲۵ مارس ۲۰۲۵ به بعد، امتیاز «پیشنهاد شغلی معتبر» در سیستم CRS حذف شده؛ یعنی داشتن جاب آفر—even اگر LMIA-backed باشد—به‌تنهایی دیگر امتیاز اضافی CRS نمی‌دهد. بنابراین اگر هدف‌تان سریع‌تر شدن دعوت‌نامه است، اتکای صرف به «امتیاز جاب آفر» دیگر جواب نمی‌دهد و باید یا امتیاز پایه‌تان را بالا ببرید، یا از مسیر نامزدی استانی وارد شوید که همچنان ۶۰۰ امتیاز CRS می‌دهد و عملاً شما را به صدر صف دعوت‌ها می‌برد. همین تغییر، دلیل اصلیِ افزایش توجه به استراتژی «LMIA → PNP» طی ماه‌های اخیر است.

از طرف دیگر، هر استان قواعد خودش را دارد. در انتاریو (OINP) استریم‌های Employer Job Offer معمولاً «جاب‌آفر تمام‌وقت و دائمی با دستمزد مطابق معیار استان» را می‌خواهند و برای پرونده‌های داخل/خارج GTA حتی ساختار کارمزدی متفاوت دارند؛ در بریتیش‌کلمبیا (BC PNP) داشتن «پیشنهاد شغلی دائم و تمام‌وقت از کارفرمای واجد شرایط» قاعده‌ی ثابت اغلب استریم‌های Skills Immigration است و در ۲۰۲۵ تمرکز دعوت‌ها محدودتر و اقتصادی‌تر شده. نتیجه عملی برای شما این است که اگر همین امروز با ورک‌پرميتِ مبتنی بر LMIA در کانادا کار می‌کنید، احتمالاً شانس واقعی برای نامزدی استانی دارید—به شرط انطباق با جزئیات هر برنامه (نوع شغل/NOC-TEER، سطح دستمزد، ثبات کارفرما، و مدارک حمایتی). برای شخصی‌سازی این مسیر و چینش دقیق مدارک، همراهی یک تیم باتجربه مثل «موسسه مهاجرتی راز ویزا» ریسک خطا را به‌طور محسوسی پایین می‌آورد. با راز ویزا همراه باشید!

مزایا و معایبِ رفتن از «LMIA» به مسیر «نامزدی استانی (PNP)»

وقتی جاب‌آفرِ شما با LMIA پشتوانه دارد، درِ چند استریم کارفرما-محورِ استانی به رویتان باز می‌شود؛ این یعنی شانس واقعی برای نامزدی استانی و جهش ۶۰۰ امتیازی در CRS—جهشی که در ۲۰۲۵ همچنان برقرار است و عملاً دعوتنامه را «تقریباً قطعی» می‌کند. نکته اینجاست که از ۲۵ مارس ۲۰۲۵ به بعد «امتیاز جاب‌آفر» (۵۰ یا ۲۰۰) به‌کلی از سیستم CRS حذف شده، بنابراین ارزش استراتژیکِ PNP حتی بیشتر هم شده است. خلاصهٔ مزیت‌ها: LMIA، مسیر احراز صلاحیت استانی را برایتان قابل‌دسترس می‌کند و «نامزدی» هم ۶۰۰ امتیازِ رسمی به پروفایل اکسپرس‌انتری اضافه می‌کند.

اما روی دیگر سکه، «شرایط سخت‌گیرانهٔ استان و کارفرما» است. در انتاریو، استریم‌های Employer Job Offer از ۲۰۲۵ به یک فرآیند جدیدِ «ابتکار عملِ کارفرما در پورتال» مهاجرت کرده‌اند؛ کارفرما باید پیشنهادِ تمام‌وقتِ دائمی با دستمزدِ مطابق معیار استان ثبت کند و سپس شما وارد مرحله ابراز علاقه (EOI) و دعوت می‌شوید—پس بدون همکاری جدیِ کارفرما اساساً نمی‌شود جلو رفت. در بریتیش‌کلمبیا هم Skills Immigration به جاب‌آفرِ تمام‌وقتِ بدون تاریخ پایان و کارفرمای واجد شرایط نیاز دارد و جزییات اجرایی در «راهنمای رسمی BC PNP» مرتب به‌روزرسانی می‌شود. نتیجه؟ اگرچه LMIA «کلید ورود» خوبی است، اما استانداردهای دستمزد، نوع قرارداد، TEER شغلی، و حتی منطقه جغرافیایی می‌تواند داوری استان را سخت‌گیرانه کند.

در بُعدِ ریسک و هزینهٔ فرصت، باید به زمان‌بندی و «قفل جغرافیایی» هم فکر کرد. برخی استریم‌ها ظرفیت محدود و پنجره‌های پذیرش فصلی دارند و اگر LMIA یا ورک‌پرميت‌ شما زودتر منقضی شود، ممکن است چرخه بعدی پذیرش را از دست بدهید. از طرف دیگر، نامزدی استانی معمولاً شما را به همان استان متعهد می‌کند؛ اگر بازار شغلیِ واقعی‌تان در استان دیگر قوی‌تر است، شاید وابستگی به یک مسیر استانی «گران» تمام شود. در نهایت، چون امتیاز جاب‌آفر از CRS حذف شده، اتکای صرف به LMIA دیگر مزیت رقابتی محسوب نمی‌شود و باید LMIA را «پُل» ورود به PNP ببینید، نه «هدف نهایی».

پیشنهاد مقاله : اکسپرس انتری کانادا

تبدیل LMIA به نامزدی استانی دقیقاً کِی «به‌صرفه» است؟

اگر امتیاز پایهٔ CRS شما (بدون هرگونه امتیاز اضافی) پایین‌تر از بازهٔ برش‌های اخیر است و شغل/کارفرمای شما معیارهای یک استریمِ کارفرما–محور را واقعاً برآورده می‌کند، رفتن از «LMIA → نامزدی استانی (PNP)» منطق اقتصادی دارد. دلیلش ساده است: نامزدی استانی همچنان ۶۰۰ امتیازِ اضافه به CRS می‌دهد و شما را عملاً به صدر صف دعوت‌ها می‌برد؛ درحالی‌که از ۲۵ مارس ۲۰۲۵ به بعد، امتیاز «جاب‌آفرِ معتبر» (حتی LMIA-backed) به‌کلی از سیستم CRS حذف شده و دیگر شکاف امتیازی شما را پر نمی‌کند. یعنی اگر به دعوت سریع نیاز دارید و پایهٔ امتیاز تان کافی نیست، PNP «بیشترین بازده» را دارد.

به‌صرفه‌بودن این مسیر همچنین به «همراهی کارفرما و تناسب استانی» بستگی دارد. در انتاریو، استریم‌های Employer Job Offer (مثل Foreign Worker/International Student/In-Demand Skills) به جاب‌آفرِ تمام‌وقتِ دائمی در TEER 0–3، با دستمزد مطابق استاندارد استانی و ثبت اطلاعات در پورتال جدید کارفرما متکی‌اند؛ اگر کارفرمای شما آمادهٔ ورود به این فرایند است، زمان و ریسکتان به‌طور معناداری کم می‌شود. در بریتیش‌کلمبیا هم Skills Immigration عموماً جاب‌آفرِ دائمی از «کارفرمای واجد شرایط» می‌خواهد و خود استان در ۲۰۲۵ اعلام کرده که به‌دلیل محدودیت سهمیهٔ فدرال، پذیرش را روی اولویت‌های شغلی متمرکز کرده است؛ پس هر چه شغل شما نزدیک‌تر به نیازهای روز استان باشد، «بازده زمانی» نامزدی بهتر می‌شود.

در مقابل، اگر استانِ هدف شما سهمیه یا پنجره‌های پذیرش محدودی دارد—مانند به‌روزرسانی‌های ۲۰۲۵ ساسکاچوان که همزمان با کاهش ۵۰٪ی تخصیص نامزدی، قواعد Job Approval را تغییر داد—ممکن است هزینهٔ فرصتِ انتظار بالا برود و «به‌صرفه»‌بودن مسیر کمتر شود. این‌جا باید مقایسه کنید: آیا با همان LMIA و سابقهٔ کار کانادایی می‌توانید در کوتاه‌مدت از مسیر دیگری وارد شوید یا خیر؟ اگر پاسخ «نه» است و کارفرما/شغل شما با معیارهای استانی کاملاً هم‌خوان است، PNP همچنان بهترین اهرم افزایش شانس ITA باقی می‌ماند؛ ولی اگر استان ظرفیت محدود دارد یا شغل‌تان خارج از اولویت‌های دعوت است، شاید باید هم‌زمان روی ارتقای امتیاز انسانی (زبان/تحصیل/تجربه) یا مسیرهای جایگزین کار کنید و تنها به نامزدی اتکا نکنید. برای سنجش شخصی‌سازی‌شده و واقع‌گرایانه، از یک جلسه مشاوره مهاجرت کانادا استفاده کنید تا ROI زمانی–مالی این تصمیم دقیقاً برای وضعیت شما محاسبه شود.

پیشنهاد مقاله : بهترین موسسه مهاجرت به کانادا

تأثیر نامزدی استانی بر امتیاز CRS و مسیر PR

وقتی استراتژی «LMIA → نامزدی استانی» را انتخاب می‌کنی، باید ببینی دقیقاً چه اثری روی امتیازدهی اکسپرس انتری کانادا می‌گذارد. مقررات جدید می‌گویند از ۲۵ مارس ۲۰۲۵ «امتیاز جاب‌آفر» (چه ۵۰ و چه ۲۰۰ امتیاز) به‌طور کامل از سیستم CRS حذف شده؛ یعنی داشتن پیشنهاد شغلی—even اگر LMIA-backed باشد—دیگر امتیاز اضافه‌ای به پروفایل نمی‌دهد. در عوض، «نامزدی استانی» همچنان ۶۰۰ امتیاز اضافه دارد و همین یک عامل، مسیر دعوت‌نامه را عملاً هموار می‌کند. این تغییر رویکرد باعث شده کارکرد LMIA از «ابزار افزایش CRS» به «کلید ورود به استریم‌های کارفرما-محور PNP» تغییر کند.

نکته دوم این‌که نامزدی استانی با دو «ریل» ارائه می‌شود: یا «هم‌راستا با اکسپرس انتری» که ۶۰۰ امتیاز به CRS اضافه می‌کند و معمولاً به دعوت‌نامه سریع منتهی می‌شود، یا «خارج از اکسپرس انتری» که امتیاز CRS نمی‌دهد اما پرونده PR را از مسیر غیر-اکسپرس انتری جلو می‌برد. در هر دو حالت، بعد از ارسال پرونده PR می‌توانی از «BOWP» برای حفظ وضعیت کاری استفاده کنی. هم‌زمان، سیستم «دعوت‌های مبتنی بر دسته‌بندی» هم برقرار است و حتی با وجود دسته‌بندی‌های اولویت‌دار، هنوز رتبه‌بندی نهایی بر پایهٔ CRS انجام می‌شود؛ پس جهش ۶۰۰ امتیازی، مزیت قاطع باقی می‌ماند.

برای درک مقیاس اثر، یک مثال ساده بزنیم: فرض کن امتیاز پایهٔ CRS تو ۴۶۸ است. بدون نامزدی، در بسیاری از دوره‌ها باید منتظر بمانی؛ اما با دریافت نامزدی استانی، همان ۴۶۸ به‌علاوهٔ ۶۰۰ می‌شود ۱۰۶۸—عددی که بالاتر از کف امتیاز «دورهای ویژه PNP» سال ۲۰۲۵ است (برای نمونه، دور ۶ اوت ۲۰۲۵ با کف ۷۳۹ برگزار شد). همین فاصلهٔ امن در عمل یعنی دعوت‌نامه تقریباً قطعی و یک قدم اساسی به سمت اخذ پی ار کانادا. توجه کن که حذف امتیاز جاب‌آفر تغییری در امتیازات «تجربه کار کانادایی، زبان و تحصیلات» نداده؛ بنابراین اگر LMIA تو را به تجربهٔ کاری داخل کانادا می‌رساند، همان تجربه می‌تواند امتیازهای هسته‌ای را هم در میان‌مدت بالا ببرد.

پیشنهاد مقاله : آخرین دراو اکسپرس اینتری کانادا

هزینه‌ها، زمان‌بندی و الزامات کارفرما/استان

اول از همه تصویر دقیق هزینه‌ها را داشته باشیم تا ببینیم «LMIA → نامزدی استانی» از نظر خرج‌های الزامی چطور جمع می‌شود. در سطح فدرال، کارفرما برای هر پوزیشنِ درخواست‌شده باید «کارمزد LMIA» ۱,۰۰۰ دلار بپردازد (برای LMIAهای دوال‌اینـتنت هم همین رقم اعمال می‌شود). در سطح استانی، نمونه‌های پرتکرار عبارت‌اند از: انتاریو (OINP) در استریم‌های Employer Job Offer ۱,۵۰۰ دلار اگر محل کار خارج از GTA باشد و ۲,۰۰۰ دلار اگر داخل GTA باشد؛ در بریتیش‌کلمبیا، کارمزد «Skills Immigration» از ۱ اوت به ۱,۴۷۵ دلار افزایش یافته است. بعد از نامزدی، در مرحله فدرالِ PR هم باید هزینه‌های IRCC را در نظر بگیرید: «هزینه پردازش + حق اقامت دائم (RPRF)» برای متقاضی اصلی مجموعاً ۱,۵۲۵ دلار است و اگر هنوز بایومتریک نداده‌اید، ۸۵ دلار هم برای بایومتریک اضافه می‌شود. این‌ها «هزینه‌های سخت» مسیر هستند که در بودجه‌نویسی باید قطعی در نظر گرفته شوند.

در زمان‌بندی، «سه قطعه پازل» را باید هم‌زمان ببینید: چرخه‌های استان، آماده‌بودن کارفرما، و زمان‌های فدرال. بی‌سی روی وبگاه رسمی اعلام کرده که برای «Skills Immigration» پرونده‌های پس از ۷ ژانویه ۲۰۲۵ را به‌طور میانگین در حدود ۳ ماه رسیدگی می‌کند، اما در ۲۰۲۵ به‌دلیل سهمیه محدود، صدور ITAها را بسیار هدفمند کرده و تعداد دعوت‌ها را پایین نگه داشته است؛ نتیجه اینکه حتی با آماده‌بودن مدارک، ممکن است در استخر ثبت‌نام بمانید تا نوبت برسد. در انتاریو، «Employer Portal» از ۲ ژوئیه ۲۰۲۵ راه افتاده و روند را دو مرحله‌ای کرده: کارفرما باید «تأیید پوزیشن شغلی» را در پورتال ثبت کند و پس از دریافت دعوت، ۱۷ روز تقویمی به شما فرصت داده می‌شود که پرونده‌تان را ارسال کنید—بنابراین باید اسناد شما از قبل آماده باشد. در مرحله بعد که به PR می‌رسید، زمان‌های فدرال متفاوت‌اند: پرونده‌های «خارج از اکسپرس‌انتری» (PNP غیر EE) طبق صفحه رسمی ممکن است تا ۲۰ ماه زمان ببرند، در حالی‌که برای مسیرهای هم‌راستای اکسپرس‌انتری باید آخرین «Processing Times» IRCC را آنلاین چک کنید چون متغیر است.

اما درباره «الزامات کارفرما و استان»، جزئیات واقعاً تعیین‌کننده‌اند. در OINP استریم‌های Employer Job Offer، علاوه بر تمام‌وقت و دائمی‌بودن جاب‌آفر و هم‌خوانی با TEER ۰ تا ۳ (در برخی استریم‌ها TEERهای خاص دیگری هم مجازند)، خودِ کارفرما باید حداقل‌های مالی را برآورده کند: برای موقعیت‌های داخل GTA حداقل ۱,۰۰۰,۰۰۰ دلار گردش سالانه و برای خارج GTA حداقل ۵۰۰,۰۰۰ دلار؛ همچنین ثبت درخواست «تأیید پوزیشن» صرفاً از طریق «Employer Portal» جدید انجام می‌شود. در بریتیش‌کلمبیا، اغلب استریم‌های Skills Immigration به «جاب‌آفرِ تمام‌وقتِ بدون تاریخ پایان از کارفرمای واجد شرایط» نیاز دارند و یادمان باشد که در B.C. کارفرمایانی که نیروی موقت خارجی می‌گیرند باید طبق «قانون حمایت از نیروی کار خارجی» ثبت‌نام کنند. جمع‌بندی عملی: اگر LMIA شما با یک کارفرمای واجد شرایط و اسناد منظم همراه است، از نظر الزامات، مسیر استان قابل‌گذر است؛ ولی اگر یکی از این پیچ‌ها (مثلاً آستانه‌های مالی کارفرما یا نوع قرارداد) درست نباشد، بهتر است قبل از هزینه‌کردن، مسیر جایگزین را روی میز بگذاریم.

پیشنهاد مقاله : مدارک ویزای کانادا

ریسک‌ها، محدودیت‌ها و گزینه‌های جایگزین (اکسپرس انتری و …)

نخستین ریسک این است که ظرفیت و قواعد برنامه‌های استانی «ثابت» نیست. نمونهٔ ۲۰۲۵ ساسکاچوان نشان داد که با کاهش ۵۰٪ی سهمیه نامزدی از سوی فدرال، استان ناچار شد پذیرش فرم‌های Job Approval را موقتاً متوقف و بعد با قواعد جدید از سر بگیرد؛ در برخی بخش‌ها حتی سقف ۲۵٪ی نامزدی پر شد و عملاً مسیر برای بخشی از کارفرمایان/مشاغل بسته ماند. در چنین شرایطی اگر کل استراتژی را بر یک استان قفل کنید، ممکن است زمان از دست برود؛ به‌ویژه وقتی هدف نهایی شما مهاجرت به کانادا و دریافت اقامت دائم در بازه‌ای قابل‌پیش‌بینی است.

ریسک دوم «وابستگی عملی به کارفرما» است. نامزدی‌های کارفرما–محور معمولاً پیشنهاد تمام‌وقتِ دائمی، دستمزد مطابق استاندارد، و اسناد قوی می‌خواهند. در انتاریو نیز روند از ۲ ژوئیه ۲۰۲۵ به‌صورت «Employer-led» شده؛ یعنی پیش از آن‌که شما حتی EOI بدهید، کارفرما باید از طریق پورتال جدید OINP جایگاه شغلی را ثبت کند و این خودش سطح تعهد و کاغذبازی کارفرما را بالا می‌برد. اگر کارفرما در میانهٔ راه عقب بکشد یا اسنادش مطابق معیار استان نباشد، کل مسیر PNP متوقف می‌شود—even اگر ورک‌پرميت شما بر پایهٔ LMIA باشد.

گزینه‌های جایگزین را هم باید هم‌زمان روی میز گذاشت. در خود اکسپرس‌انتری، دعوت‌های «مبتنی بر دسته‌بندی» در ۲۰۲۵ ادامه دارند و بسته به مهارت زبانی یا سابقهٔ شغلیِ هدف، می‌توان بدون اتکای مستقیم به مسیر کارفرما–محور رقابت کرد—به‌خصوص که از ۲۵ مارس ۲۰۲۵ «امتیاز جاب‌آفر» کلاً از CRS حذف شده و دیگر شکاف امتیازی را پُر نمی‌کند. بیرون از PNPهای کلاسیک هم مسیرهای منطقه‌ای تازه مثل RCIP (جایگزین RNIP) و پایلوت‌های فرانکوفون در ۲۰۲۵ راه افتاده‌اند که برای برخی پرونده‌ها—به‌خصوص خارج از مراکز بزرگ—بازده زمانی/مالی بهتری دارند.

پیشنهاد مقاله : مهاجرت به کانادا بدون مدرک زبان

جمع‌بندی؛ چه زمانی این مسیر را انتخاب کنیم و چگونه ریسک را کم کنیم؟

اگر امتیاز پایهٔ CRS پایین است، کارفرما واقعاً همراهی می‌کند، شغل شما با معیارهای استانی (TEER/حقوق/دائمی‌بودن) منطبق است و استانِ هدف ظرفیت/دعوت فعال دارد، «LMIA → نامزدی استانی» معمولاً بهترین «میان‌بُر» برای جهش ۶۰۰ امتیازی و ITA است. توجه کنید که پس از حذف امتیاز جاب‌آفر از CRS در ۲۵ مارس ۲۰۲۵، نقش PNP به‌عنوان اهرم امتیازی پررنگ‌تر از همیشه شده و همین، توجیه اقتصادی–زمانی این استراتژی را برای بسیاری از پرونده‌ها تقویت می‌کند.

در نقطهٔ مقابل، اگر استان سقف یا وقفه‌های مکرر دارد، کارفرما در «پورتال‌های جدید» مسئولیت‌پذیر نیست، یا نوع قرارداد/دستمزد با معیارها نمی‌خواند، بهتر است به‌جای فرسایشی‌کردن مسیر، روی ارتقای امتیازات انسانی (زبان، سابقهٔ کار کانادایی، تحصیلات) و مسیرهای موازی تمرکز کنید؛ به‌ویژه با دسته‌بندی‌های موضوعی اکسپرس‌انتری و پایلوت‌های منطقه‌ای جدید. در این تصمیم‌ها، جمع‌وجورکردن «هزینه‌های سخت» (LMIA، کارمزدهای استانی، هزینه‌های فدرال) در کنار «زمان‌بندی واقع‌گرایانه» مهم است؛ این‌جا داشتن یک نقشهٔ اجرایی مرحله‌به‌مرحله و کنترل ریسک مستند، تفاوت ایجاد می‌کند. برای همین من معمولاً پیشنهاد می‌دهم یک جلسهٔ دقیق با تیم مشاور بگیرید؛ در این مرحله استفاده از برند معتبری مثل راز ویزا می‌تواند مسیر پرونده را شفاف و خطا را حداقلی کند.

و در نهایت، انتخاب کانال ارتباطی و تیم همراه را با معیارهای حرفه‌ای انجام دهید: توضیح شفاف تغییرات ۲۰۲۵ (مثل حذف امتیاز جاب‌آفر و فرایند employer-led در برخی استان‌ها)، ارائهٔ چک‌لیست بومی‌شدهٔ مدارک، و برنامهٔ پشتیبان در صورت تغییر سیاست‌ها. اگر دربارهٔ امکان بهترین موسسه مهاجرت به کانادا تردید دارید، ملاک واقعی «استنادپذیری و شفافیت» است، نه وعده‌های مبهم. همین‌طور اگر ذهن‌تان درگیر مسیرهای خاصی مثل مهاجرت به کانادا بدون مدرک زبان است، واقعیت این است که اغلب برنامه‌ها به مدرک زبان نیاز دارند و باید موردی بررسی شود؛ این‌جا یک موسسه مهاجرتی با تجربهٔ پرونده‌های کاری/تحصیلی می‌تواند مسیر درست را برایتان مشخص کند—و البته ما در «موسسه مهاجرتی راز ویزا» نیز دقیقاً همین کار را انجام می‌دهیم.